dinsdag 23 april 2013

Maandag 22 april - Calzadilla de la Cueza - El Burgo Ranero - 40 km

7.30 u. Ik vertrek met een goed gemoed, vast van plan om een stevige trek te maken vandaag. Het is fris, maar het heeft niet gevroren. Het is licht overtrokken. Ok wandelweer. 

In de voormiddag trok ik van Calzadilla de la Cueza tot in Sahagún, een mooie 22 km. Ook wel de route van de 'lemen huizen' genaamd ('adobe' = leem). Je ziet hier talloze lemen huizen omdat andere bouwmaterialen in deze omgeving erg schaars waren. Elk jaar opnieuw krijgen deze huizen een nieuwe laag in een mengeling van leem en stro bij wijze van onderhoud. 

Onderweg kwam ik Frans tegen, een Nederlander, met wie ik op een curieuze colonne rupsen stootte: een ware processie van rupsen, ongeveer 1 m lang, die allemaal aan elkaar geklonken waren. Misschien, net zoals wij, bezig aan een vreedzame pelgrimage? Niet zo volgens de Spanjaard die we daar tegenkwamen. Hij drukte ons op het hart dat we deze processies zeker moesten doodmaken, zoniet zouden deze rupsen de pijnbomen die hier schaars in kleine colonies groeien volledig kaalvreten.     

22 km grindpad langs de N120, via het dal van de Arroyo Cueza de Cabañas, over de hoogte van Alto de la Carrasco, vanwaaruit ik Sahagún reeds kon zien liggen. Daar arriveerde ik rond de middag en bezocht er de Trinidad kerk. Op de 'plaza Facumdus"  lunchte ik en leerde dat Facumdus, één van de 2 romeinse legionairen was die hier een martelaarsdood stierven aan de stroom Cea. Ter ere van deze martelaars werd hier later in de geschiedenis een Benedictijnerklooster gesticht.

In de namiddag vervolgde ik mijn weg via de 'Camino Real', van Sahagún tot in El Burgo Ranero. 18 km langs een weg die misschien ooit 'koninklijk' kon worden genoemd, nu was de charme in elk geval wat verdwenen. Op 200 van de snelweg, over een grote vlakte, onderbroken door een soort 'mijlpalen'. Ongeveer om de kilometer stond er een stenen bank, omgeven door 4 betonnen paaltjes (vergelijk het met omgekeerde emmertjes zand van aan zee spelende kinderen). Het grindpad was een karrenpad, met in het midden een groen strookje, iets zachter om te bewandelen. Langs de zijkant zijn verschillende jonge platanen aangeplant, die net in knop staan, en die over vele jaren de pelgrims beschutting moeten bieden tegen de zon, tijdens hun lange trek over deze vlakte. Enige afleiding werd nog geboden door de kikkerpoelen die her en der verspreid lagen. 

Aangekomen in El Burgo Ranero, bleek de gemeentelijke herberg reeds volzet te zijn. Zo ben ik in "Albergue la Laguna" terecht gekomen, een privéherberg, naast een lagune ... een kikkerpoel. Benieuwd of we deze nacht opgeschrikt zullen worden door een kikkerconcerto. Laten we hopen van niet. 

Nu de avond valt biedt de lagune ons alvast een mooi schouwspel. Talloze zwaluwen vliegen hier af en aan. Ze scheren rakelings over de lagune; kriskras door elkaar, in hun jacht op smakelijke insecten, hun avondmaal. Zo is ook voor mij de tijd gekomen om aan te schuiven ... en daarna snel naar bed. Ik hoop morgen immers de lange trek naar León te kunnen maken, waarna ik mij op een welverdiend dagje rust zal trakteren. 

PS.: nog een berichtje aan May!
Vandaag ben ik - na 14 dagen - Gianlucca terug tegen gekomen, de man die ons tijdens onze eerste nacht een 'beetje' wakker heeft gehouden. Bij deze doe ik jou veel groeten van Gianlucca, en hij wenst je veel beterschap toe!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten