Dinsdag 30 april - Triacastela - A Brea - 33 km

Van Triacastela naar Sarria, en dan doorgetrokken in het land van de corredorias tot in A Brea..

een 'corredoria'

Samen met het Zuid-Afrikaanse koppel en hun vriend rustig ontbeten. Het had de ganse nacht geregend en 's morgens viel er nog druilregen. Voor het eerst mijn regenbroek uit de zak gehaald , mijn regenvest over aangedaan en om 8u15' op stap vertrokken. Onmiddellijk een verwelkoming bij het stappen door een koekoek in de verte. Het spreekwoord "als je de koekoek hoort wordt het mooi weer", is vandaag naar de bom geholpen. De ganse voormiddag druilregen ... het groene Galicië moet ergens van komen, niet?

Groene heuvels in Galicië

Hoogtepunt was het klooster van Samos. Via glibberige paadjes ben ik daar geraakt, oppassend voor doorgaand verkeer van allerlei slakken over de weg!! Als natuurvriend heb ik ze vriendelijk laten oversteken.

Klooster van Samos

Het was tevens een dag van watervallen - slecht voor je prostatisme als 60-plusser met al dat lopend water en een regenbroek zonder ritssluiting vooraan.

Rond 13 uur in Sarria aangekomen en me een 'menu del dia' laten voorschotelen: soep met aardappelen en vlees met knoken, echt voedzaam, aardappelen met kleine inktvisjes, een lekker gebakje met een tas thee en een fles wijn (telkens als ze eventjes in de keuken verdwenen vulde ik mijn drinkbus bij met wijn).
Het eerste uur stappen in de namiddag werd zwaar. Dit land van de corredoiras is een zeer glooiend landschap, diep dalen en dan weer steil klimmen. Ganse namiddag bijna in gietende regen, de paden nu nog glibberiger en bezaaid met koeienvlaaien. Even afgeleid door een spektakel tussen 2 krijsende kraaien die hun nest verdedigden tegen een ekster belust op jonge vogeltjes of eieren.

De mooiste ontmoeting van de dag was de jonge pelegrino, Vicky (24 j, uit Andalusia, werkt voor microsoft).  Zij  kruiste rond half vier mijn pad. Ik vroeg aan haar waarom er zoveel Spanjaarden op het pad verschenen? Zijzelf was ook voor een week op pad, vertrokken vanuit Sarria om de laatste 100 km af te leggen. 'De Camino'  behoort blijkbaar tot een van de dingen die elke Spanjaard in z'n leven moet gedaan hebben. Elke Spanjaard krijgt zijn 'diploma' (creditential) als ze het bewijs leveren de laatste 100 km gestapt te hebben.

Het meest emotionele moment van de dag was het bereiken van kilometerpaal 100 in  A Brea om 16u50'.
Een Madrileense vrouw heeft me hiermee op foto vereeuwigd in de gietende regen.

de laatste honderd km tot in Santiago!

Een halve kilometer verder heb ik de riem eraf gegooid en als een verzopen waterkieke, verkleumd van de kou, een onderkomen voor de nacht gezocht. De ontvangst in de private herberg 'Casa Morgade' bij een boerenfamilie deed deugd. Na een warme douche zit ik hier  met mijn rug naar het haardvuur (lekker warm) aan dit verslag te typen. Hierlangs zijn ze ondertussen het avondmaal aan het serveren aan een 15-tal gasten, waaronder enkele Nederlanders.

Ik ga hier afsluiten.Vandaag heb ik een tweede warme maaltijd verdiend om de batterijen op te laden en ....
de uitbater heeft beloofd dat ik de Champions League match mocht kijken voor het slapen gaan.
Morgenvroeg staat het ontbijt pas vanaf  8 u geprogrammeerd  na hun koeienmelken waarschijnlijk) zodat ik een beetje later zal vertrekken, hopelijk terug in korte broek onder een aangenaam zonnetje.

Tot een van de volgende dagen,

Groetjes aan alle volgers.
Dirck 

Maandag 29 april - Trabadelo - Triacastela

Vandaag was een etappe met STIP. Zowel qua lengte (+/- 40 km) als wat hoogtemeters betreft. Ik heb me bij vlagen een berggeit gevoeld.

Om 6u opgestaan en na een goed ontbijt met de 3 Spaanse mountainbikers in het donker rond 6.50u vertrokken.

De eerste kilometers van onze Camino vandaag nog met Lucien en Odille gedaan, een Frans koppel van 63 en 67 jaar. Ook 2 jongere Italianen waren van de partij.
Samen met hen rond 8u een nieuwe, groene provincie binnengestapt: Gallicië. Deze provincie ligt in het uiterste noordwesten van het Iberische schiereiland, boven Portugal en heeft Santiago de Compostela als hoofdstad. U hoort het al, de laatste provincie in mijn pelgrimage. Nog 130km te gaan tot het einddoel.

Hier in Gallicië spreken ze onder andere een eigen taaltje, eerder Portugese invloeden. Wat me nog onmiddellijk opviel waren de "Paloza's", een soort huisjes met onderaan een ronde in natuursteen, enkele kleine raampjes en een deur. Zet hierop een brede houten kap belegd met stro en laat deze doorlopen tot bijna op de grond, en voila, een Paloza! Deze huisjes zijn er al van meer dan 3000 jaar geleden en waren ideaal om de harde winters te doorstaan in het Spaanse berglandschap hier.

Paloza's in Gallicië

Een ander opmerkelijk iets, was al het groen en de leuke paadjes tussen de weides. Aan het gerinkel van de bellen was het onmiddellijk duidelijk dat er hier andere grazers rondhangen. Waar we voorheen regelmatig tussen de schapenkeuteltjes liepen, werd het nu opletten geblazen. Het zijn namelijk donkerbruine koeien die hier in de weides vertoeven én gretig gebruik maken van de Pelgrimspaadjes... Dus de nodige manoeuvers moeten doen om tussen de koeienstront te wandelen!

Deze "koninginnerit" als 2de bergetappe (na de eerste stapdag toen we van St-Jean-Pied-de-Port naar Roncesvalles stapten 3 weken geleden), begon goed en wel met de beklimming van de CEBREIRO. Van 6 à 700m hoogte tot de top op 1350m. Ieder van de stappers heeft de beklimming op zijn eigen tempo gedaan, de Italianen zijn gestopt om iets te drinken, en het Franse koppel was een beetje trager. Omstreeks 11.30u boven en na een kleine versnapering (een soort "pizza" spie met vis en groentjes) het mooie groene berglandschap van Gallicië ingetrokken.

Het was een ijzig koude dag vandaag, veel wind op kop en onder andere sneeuw op de hoogste plaatsen van mijn tocht vandaag. Heel de dag met handschoenen aan gewandeld, maar ik had wel mijn korte broek aan (dan moet ik alvast maar een halve broek wassen 's avonds :-) ). Hierdoor had ik af en toe wel wat bekijks van enkele "oude" Spaanse vrouwen die iets in de trant van "Il Frio" (het vriest??) naar me riepen, terwijl ze een bibberend gebaar maakten...

Rond 15u voor de eerste keer op mijn camino overdag een menuutje gegeten: voor een luttele 10 euro had ik Gallicische soep (spinazie, witte bonen, patatten,...), stoofvlees met heel wat groentes, een droge vlaai van Santiago en alles doorgespoeld met een pintje en een kop thee. Dat noem ik waar voor uw geld krijgen!

Enkele plaatsen die ik vandaag in het berglandschap ben gepasseerd: via de "monte pozo de area" naar de pas van "san alto de san roque" (1270m) alwaar er een metershoog standbeeld staat van een Pelgrim die worstelt tegen weer en wind.

                                                                                                  Een andere pelgrim bij het standbeeld

Later door een dorpje dat letterlijk "Hospital" heette (1150m), en ook de pas van de "alto de poio" (1337m) gepasseerd. Ook nog door "monte calderon" om te eindigen in "Triacastela". Hier in de herberg op een kamer met 4 beland, onder andere met 2 Zuid-Afrikanen van tussen de 50 à 60 jaar.

Ik heb vandaag heel wat slapende honden op de weg gefotografeerd, en ook de koeien met hun kalfjes. Het was echt een etappe met STIP! Bergetappe, groen, "koeienvlaaientocht",... héél mooi allemaal!

zondag 28 april - Ponferrada - Trabadelo

Vanmorgen bij ene overtrokken hemel vertrokken om 7u05, bij -2°C. Bij een eerste stop in Cacabelos ben ik naar de mis gegaan, daar ook een kaarsje gebrand voor moemoe (gisteren vernomen dat ze moest opgenomen worden in het ziekenhuis).

Het is zondagvoormiddag en er is hier in Spanje geen leven te bespeuren, enkel de wijnboeren zijn aan het werk - we lopen hier door de wijnstreek ' Viñas del Bierzo'. In Cacabelos de Rio Cua overgestoken en een prachtige exotische tuin gezien.
De volgende halte op de camino was Villafranca del Bierzo, het 'klein Santago'. Dit wegens het groot aantal kerken in deze vroegere Frankische nederzetting (villafranca = stad van de Franken), met het kasteel 'Marqués de Villafranca' en en een kerk die dateert uit de 12de eeuw. De Santiago-kerk is hier bekend om het 'Portal Puerta del Perdon', de poort van de vergiffenis en absolutie - via deze poort zetten de pelgrims hun tocht verder naar Santiago. De geschiedenis van deze plaats gaat terug tot de pausen van Cluny.

In de namiddag zet de tocht zich voort via het dal van de Valcarce en ben ik toegekomen in Trabadelos. De 33km van vandaag heb ik geteerd op een appelsien en stuk chocolade in de voormiddag, een chocoladekoek, 8 sneden brood (met potje paté en tonijn), water en een blik Pepsi. Tussen 16u en 17u de was gedaan en een douche genomen. Vanavond overnacht ik in een herberg voor 8 personen (ik lig op de kamer met 3 Spaanse fietsers). 't Is hier frisjes, de haard brand in de herberg - best gezellig!

Zondag, dus even overlopen: het doel van deze week is bereikt, nog zon 175 à 180km verwijderd van Santiago. Morgen een mooie etappe in 't vooruitzicht met de laatste lastige klim van 500m naar 1250m. Daarna komen we in het groene Galicië terecht!

zaterdag 27 april - Foncebadón - Ponferrada

Gisterenavond met 22 man aangeschoven voor één enorme pan Paella, in het gezelschap 3 Hollanders, 2 Amerikaanse koppels en een Ierse professor. Met deze professor ben ik vandaag onderweg geweest, hij heeft me geboeid met een uiteenzetting over de Gaelic-taal, waarvan je resten terugvindt in verschillende delen van Europa. Deze Ier bleek ook de grote ambiancemaker te zijn toen het hele gezelschap na het eten begon te zingen, onder leiding van de herbergier met z'n gitaar en zelf gebricoleerde saxofoon. Het werd de gezelligste avond tot op heden, gevolgd door de beste nacht (goed geslapen)!.

Opgestaan en goed ontbeten: brood, yoghurt, fruit, thee, pindakaas en choco - zeer uitgebreid! Vanmorgen bij -5° om 7u45 vertrokken naar het Cruz de Ferro, een belangrijke bestemming tijdens deze tocht.

Temidden van zo'n 30m² achtergelaten stenen staat een hoge houten paal, met daarop een ijzeren kruis. Ik heb me daar laten fotograferen door een koppel uit Vermont, deze foto's volgen nog! Ik heb m'n steen kunnen achterlaten - May, ook die van u, en de betekenis die je eraan gaf, ligt ook mooi bij den hoop!
Het was een zeer aangrijpend moment, de mooiste dag qua emoties. Daarnaast was het ook de koudste dag, een van de meest sportieve (op- en neer doorheen de heuvels) en een dag met super-ontmoetingen.

Na 29km ben ik om 15u30 aangekomen in Ponferrada. Een steen hier aan de herberg vertelt ons dat we nog 202,5km te gaan hebben tot in Santiago. Een spanjaard legde me onderweg uit dat de extra lus via Finistere en Muxia een zestal dagen in beslag neemt, dus dat zal net haalbaar zijn in m'n huidige planning. Hier in het oude Ponferrada een oude tempeliersburcht bezocht - mooie, boeiende stad.

Morgen terug vroeg op en dan passeer ik Villafranca del Bierzo, het 'kleine Santiago'!

Voor mijn petekind Els ...Een heel fijne 30ste verjaardag toegewenst...de kussen kom ik zelf wel geven ergens in de tweede helft van de maand mei.

vrijdag 26 april: Astorga - Foncebadón

Met 28km heb ik een rustige stapdag achter de rug. Vanmorgen genoten van een heerlijke chocolade met koffiekoek en een bezoek gebracht aan de gothische kathedraal.

Om 9u45 de tocht aangevat vanuit Astorga (899m) en om 16u15 aangekomen in Foncebadón (1420m). De hele dag was zonnig, nooit werd het te heet. Onderweg verschillende mooie dorpjes tegengekomen. Rond 13u30 door Rabanal del Camino (1162m) getrokken, hier leeft het volk van de Camino, er zijn zeker een stuk of 10 albuergues.
De mede-compostella-gangers van de dag: een Nederlands koppel uit Alphen aan de Rijn en twee kleine, joviale jongedames (uit Peru en de Filipijnen). Onderweg vijf salamanders gezien, in alle formaten en een tiental koekoeks gehoord (en er ook een gezien in een ingepalmde nest).

In Foncebadón verblijf ik voor het eerst in een parochiale herberg, op een zolder met 15 personen. Ieder van ons ligt op de zoldervloer en een matras van 30cm. Het dorp zelf oogt verlaten, maar wordt stilaan heropgebouwd met steun vanuit de Europese Gemeenschap, dit in functie van de Camino.

Dadelijk schuif ik aan voor het avondmaal, paella. Morgenvroeg is er voor het vertrek een yoga-sessie. Daarna komt het ontbijt, dus denk ik pas tegen 10u op tocht te vertrekken. Morgen een belangrijke symbolische etappe: na een uurtje wandelen zal ik aankomen bij het Cruz de Ferro, waar ik mijn steen en die van May zal neerleggen.

Aangekomen in Astorga

Goeie nacht  best thuispubliek

De  internetaansluiting is hier gratis voor de pelgrims:
Na  de avondmaaltijd met de weergevonden Caminostappers  Sebastian ,Ned en George  in La Taberna de  Xema  in  Astorga onder de kathedraal kan ik nu na 22u30 nog even aan de computer:               
Het was een lange warme stapdag. Om 7u05 ben ik vertrokken , om 17u30 aangekomen na 42 stapkilometers.
Gedurende de dag heb ik 3,5  liter gedronken , in de vorm van  vers appelsiensap,  cola en voor de rest water.  Wat ben ik gelukkig deze Camino  in de lente te stappen:
Voormiddag tussen de N120 en de AG66  autostade gestapt:
Als je gewoon bent van in de natuur te stappen is het verkeer van een autostrade en een drukke nationale
weg enorm enerverend.
Gelukkig kwam is rond de middag op de mooiste brug van de Camino met 18 bogen  , een waar Spaans
kunstwerk.  De namiddag besloot ik toch  verder te stappen naar Astorga  , de volgende stad op deze etappe.
Ontmoetingen tijdens de dag een Australisch koppel voor de tweede dag op stap vanuit Leon, een jong Duits echtpaar op stap naar Compostella ook uit Leon voor huwelijksreis ( in plaats van een strand- of
andere vakantie)
De 42 km deden pijn op het laatst, de klim naar Astorga was nog een helling van 20 % , het inschrijven in het hostel was nog naar een kamer op de 3e verdieping  klimmen , pijnlijk voor je kuiten met een rugzak.

De meest aangename momenten van vandaag waren het vastleggen (als het gelukt is)  van  de natuuropnames  van een roofvogel op de lantaarnpaal over de autostrade, de nesten van kraaien of kauwen
zoals ze in groep zwermen hebben ze ook hun nesten bij elkaar in bomen.
Een salamander zonnend op het wandelpad, kikkervisjes  en kikker in een poel en de rondzwermende  zwaluwen erboven.

Wel te rusten allemaal, morgenochtend tracht ik de stad Astorga te bezoeken ( we worden hier voor 8 uur uit de albergue gezet) om in de namiddag nog een dagtocht van 20 km aan te vatten.
Samen met Sebastian trachten we via wifi nog een foto op de blog te zetten:
Als het lukt zie je het later:

Wel te rusten , we vliegen hier buiten uit dit lokaaltje.

Dag mensen op het thuisfront:

Eerst wil ik welgemeend dank u wel schrijven aan de 4 zonen die afwisselend een verslagje overbrengen:

Na de luxe van een nachtje alleen in een tweepersoonskamer te kunnen slapen ben ik gisterenavond na een slaapmutsje ( een goei pint bier samen met de cafebaas als afsluiter) als een blok in slaap gevallen:
Voor de afwisseling heb ik nog even naar het geblaf van de dorpshonden geluisterd en de verder wegliggende autosnelweg met het geraas van z'n verkeer:
De voetbalmatch met Spanjaarden in hun dorpscafe schept een speciale sfeer , de ontgoocheling was groot na het verlies van hun favoriete ploeg Barcelona.
Dit was het enige Tv-moment van de voorbije 14 dagen, verder heb ik vernomen dat op wereldvlak Margareth Thacher begraven is.
Zoals je ziet heb je op een Camino weinig (wereld)zorgen:

Fysiek voel ik me nog uitstekend, de nachtrust heeft me mentaal ook opnieuw versterkt.

Vanmorgen scheen de zon al goed, onmiddellijk kon ik mijn schaduw al achterna lopen , op een kleine 2 stapuurtjes zat ik in Leon , een mooi provinciestadje met zijn gotische kathedraal , zijn vele andere kerken, enkele mooie parken ...
Mijn beslommeringen het ik ondertussen kunnen oplossen , we hebben onszelf op nieuw zakgeld kunnen trakteren ( de eerstvolgende week moet ik nog niet naar huis komen )
Mijn draad voor de i phone op te laden werd per ongeluk door een Duitse jongeman verwisseld met de mijne , ondertussen hebben we elkaar niet meer tegen gekomen.
In een movistar winkel in Leon hebben we ondertussen een andere kunnen aanschaffen.

Mijn archief zit momenteel boven de 1000 foto's .( Ik hoop dat er enkele bruikbaar van zullen zijn)
Heb wijselijk Leon verlaten voor mijn overnachting ( 2 albergues met plaats voor over de 100 personen ),
slaap nu 2 stapuurtjes voorbij Leon in La Virgen del Camino op 830 m hoogte.
De etappe voor morgen zal ruim 35 km worden om te eindigen in Hospital de Orbigo ( de langste brug van deze camino.
De ontmoetingen van gisteren waren met een Thaiwanese studente van 24 , een Siciliaans koppel fier op hun eigenheid . Vroeger hebben ze 6 eeuwen onder Aragons bewind geleefd , ze hebben heimwee naar dit verleden en verfoeien hun Italiaanse heerschappij:
Met John een Brit uit Liverpool ( 67 jaar , gewezen bouwpromotor ) had ik mijn laatste conversatie:
In Leon stopt zijn gedeeltelijke camino , zijn vrouw komt overgevlogen om haar verjaardag te vieren in
Bilbao:
Volgens John een pittoresk stadje met eem fijne oude stadskern , een promenade als in Nice en sfeervolle hotelletjes.  Misschien een tip voor thuisblijvers die nog geen vakantiebestemming geboekt hebben?
Hier ga ik afsluiten , moet mijn dagelijkse handwas nog doen van mijn bezwete kledij , nog gaan winkelen om morgen te kunnen overleven ...
Zoals je ziet zijn er op een Camino maar kleine zorgen, maar fijne ontmoetingen:

Groetjes ,

Dirck

dinsdag 23 april - El Burgo Ranero - Arcahueja

Om 7u in 't donker vertrokken met een heus kikkerconcert vanuit enorme vijver naast de herberg (genaamd 'La Laguna'). De voormiddag heeft me naar Mansilla de las Mullas gevoerd, via populieren en platanen langs een geasfalteerde Camino Real. Een glooiende weg door de akkers, met op zo'n kilometer van ons een TGV-spoorlijn.

In de voormiddag het dorpje Reliegos gepasseerd, getypeerd door ondergrondse woningen waarvan je enkel de schouw uit de heuvels ziet komen.  's Middags een stop in Mansilla de las Mulas, met daar de Arco de la Conceptiónen een Middeleeuwse brug over de Rio Esla. Voor de pelgrims werd er recent een nieuwe brug aangelegd, 'de Torma'.

De dagtocht van 33km eindigde -met volle zon- om 14u15 in Arcahueja, zo'n 8km voor Leon. Het plan was om tot Leon te stappen en daar morgen een rustdag in te bouwen. Maar, zeer moe -na een slapeloze nacht (snurkende russische dame)- heb ik besloten mezelf te verwennen met een tweepersoonskamer in een private herberg (www.alberguetorre.es). Dit betekent:

• een kamer voor mezelf
• een warme, propere douche
• een kwartier op het toilet kunnen zitten
• alle tijd om jezelf te scheren en de nagels te knippen
• met de herbergier afgesproken om uit te slapen en ontbijt te nemen om 8u30.
• en als dit nog niet voldoende luxe is: vanavond Champions League voetbal (Bayern-Barcelona) in het cafeetje hieronder!

het programma morgen: 8km tot in Leon, de stad bezoeken en vervolgens 10 km doorstappen tot in La Virgen del Camino.

Maandag 22 april - Calzadilla de la Cueza - El Burgo Ranero - 40 km

7.30 u. Ik vertrek met een goed gemoed, vast van plan om een stevige trek te maken vandaag. Het is fris, maar het heeft niet gevroren. Het is licht overtrokken. Ok wandelweer. 

In de voormiddag trok ik van Calzadilla de la Cueza tot in Sahagún, een mooie 22 km. Ook wel de route van de 'lemen huizen' genaamd ('adobe' = leem). Je ziet hier talloze lemen huizen omdat andere bouwmaterialen in deze omgeving erg schaars waren. Elk jaar opnieuw krijgen deze huizen een nieuwe laag in een mengeling van leem en stro bij wijze van onderhoud. 

Onderweg kwam ik Frans tegen, een Nederlander, met wie ik op een curieuze colonne rupsen stootte: een ware processie van rupsen, ongeveer 1 m lang, die allemaal aan elkaar geklonken waren. Misschien, net zoals wij, bezig aan een vreedzame pelgrimage? Niet zo volgens de Spanjaard die we daar tegenkwamen. Hij drukte ons op het hart dat we deze processies zeker moesten doodmaken, zoniet zouden deze rupsen de pijnbomen die hier schaars in kleine colonies groeien volledig kaalvreten.     

22 km grindpad langs de N120, via het dal van de Arroyo Cueza de Cabañas, over de hoogte van Alto de la Carrasco, vanwaaruit ik Sahagún reeds kon zien liggen. Daar arriveerde ik rond de middag en bezocht er de Trinidad kerk. Op de 'plaza Facumdus"  lunchte ik en leerde dat Facumdus, één van de 2 romeinse legionairen was die hier een martelaarsdood stierven aan de stroom Cea. Ter ere van deze martelaars werd hier later in de geschiedenis een Benedictijnerklooster gesticht.

In de namiddag vervolgde ik mijn weg via de 'Camino Real', van Sahagún tot in El Burgo Ranero. 18 km langs een weg die misschien ooit 'koninklijk' kon worden genoemd, nu was de charme in elk geval wat verdwenen. Op 200 van de snelweg, over een grote vlakte, onderbroken door een soort 'mijlpalen'. Ongeveer om de kilometer stond er een stenen bank, omgeven door 4 betonnen paaltjes (vergelijk het met omgekeerde emmertjes zand van aan zee spelende kinderen). Het grindpad was een karrenpad, met in het midden een groen strookje, iets zachter om te bewandelen. Langs de zijkant zijn verschillende jonge platanen aangeplant, die net in knop staan, en die over vele jaren de pelgrims beschutting moeten bieden tegen de zon, tijdens hun lange trek over deze vlakte. Enige afleiding werd nog geboden door de kikkerpoelen die her en der verspreid lagen. 

Aangekomen in El Burgo Ranero, bleek de gemeentelijke herberg reeds volzet te zijn. Zo ben ik in "Albergue la Laguna" terecht gekomen, een privéherberg, naast een lagune ... een kikkerpoel. Benieuwd of we deze nacht opgeschrikt zullen worden door een kikkerconcerto. Laten we hopen van niet. 

Nu de avond valt biedt de lagune ons alvast een mooi schouwspel. Talloze zwaluwen vliegen hier af en aan. Ze scheren rakelings over de lagune; kriskras door elkaar, in hun jacht op smakelijke insecten, hun avondmaal. Zo is ook voor mij de tijd gekomen om aan te schuiven ... en daarna snel naar bed. Ik hoop morgen immers de lange trek naar León te kunnen maken, waarna ik mij op een welverdiend dagje rust zal trakteren. 

PS.: nog een berichtje aan May!

Vandaag ben ik - na 14 dagen - Gianlucca terug tegen gekomen, de man die ons tijdens onze eerste nacht een 'beetje' wakker heeft gehouden. Bij deze doe ik jou veel groeten van Gianlucca, en hij wenst je veel beterschap toe!

Lange zondag van Fromista naar Calzadilla de la Cueza. 37 stapkilometers.

Vertrek om 7.30' ,aankomst om 16.30'.

Vanmorgen was het -4 graden Celsius, ( zeer koud zonder handschoenen).
Vertrokken met Ned ( vandaag 21 jaar geworden ) en met Sebastian uit Manchester.
Mijn goeie daad als oud-scout was Ned te trakteren op een ochtendontbijt als student met beperkt budget. Verdere ontmoeting vanmorgen waren Philip uit Parijs en onze dokter uit Aix en Provence.
' s Middags belanden we op een landbouwbeurs  in Carrios de los Condes bij het doortrekken naar de volgende plaats. ( Spijtig dat May al deze tractoren en landbouwgereedschap niet meer kon bewonderen) Later krijgt ze deze foto's allemaal te zien.
Ik vond een typische Spaanse bakkerij en heb me voor mijn zondag op Spaanse koffiekoeken getrakteerd.
Het werd warm over het middaguur , maar omdat ik niks om de hand had ben ik door de Pamaro gaan trekken. Deze  Pamaro is een lang uitgestrekte vlakte, kilometers lang , stoffig ( heet vandaag ) zonder enige beschutting.
Op deze stoffige aardeweg kwam ik Tony tegen , 67 jaar Amerikaan en z'n ganse leven vrachtpiloot geweest en over de hele wereld gevlogen. Hij kent elk continent van deze aarde, maar in Europa heeft hij z'n hart verpand aan Italië .  Deze 17 Stoffige kilometers hebben we in 3,5 uren afgestapt.
Om 16u30' kwamen we als een fata morgana in de woestijn plotseling onze eindbestemming tegen na  beklimming van een kleine heuvel
We zijn nog met onze jarige Ned aan het avondmaal begonnen
Hij is van Bulgaarse afkomst, z'n naam betekend in het Bulgaars ' geboren zondag' , kan het magischer zijn?
Vandaag is het de 21 ste april,  21 jaar geworden zijn en de blog zijn we om 21 uur aan het afsluiten bij een gebakje dat hem juist werd aangeboden door het huis.
Het was een aangename Camino-zondag dankzij de iPad van Ed  uit Apeldoorn kan ik deze zondag afsluiten met het berichtje dat het doel van opnieuw 200 km te stappen bereikt is.
We zitten juist over de helft en hebben nog 391 km te stappen en hebben er 392 km gedaan.

Bedankt aan alle blog volgers, als ik tijdens de volgende dagen nog eens op het internet kan tracht ik te antwoorden op jullie  reacties.

Groetjes van Ed en Dirck.

Zaterdag 20 april - Hontanas - Frómista - 34 km

Na vernomen te hebben van het thuisfront dat May goed is aangekomen kan ik met een gerust hart deze blog beginnen. Spijtig genoeg moet ik "alleen" verder. May, je was aangenaam gezelschap en een nederlandstalig babbeltje onderweg zal ik wel missen.

Deze ochtend na een nachtje dansen in ons bed (uitleg volgt nog) opgestaan om onze pelgrimstocht verder aan te vangen. Om half 8 deze morgen mét handschoenen want, jawel het vriest hier in het noorden van Spanje als de zon nog onder is, samen met de Duitser Klaus vertrokken.

Onze eerste tussenstop gemaakt aan het Monasterio de San Antón, vroeger een klooster en refuge en in ooit vervlogen tijden - de Middeleeuwen een belangrijke plaats geweest waar nu slechts een ruïne van overblijft.

Monasterio de San Antón

Hierna zijn we aan het stevige werk begonnen, 12% de meseta ofwel hoogvlakte op. Hierna wel 19% dalen. Na dit zware stuk een welverdiende eerste en échte Cola Cao gedronken, in België noemen we het gewoon chocomelk maar als het vers gemaakt wordt door een spanjaard in Castrojeriz smaakt het net dat beetje beter. Vol energie terug de tred erin via een oud Romeins bruggetje over de Rio Adrilla verder naar de volgende meseta tot voorbij het Canal de Castilla om zo aan te komen in Frómista.
Hier is de Iglesia de Sant Martin, een prachtige én 1 van de 4 bekendste Romaanse kerken langs de Sint-Jacobsroute.

Iglesia de San Martin - Frómista

Naast twee 2 jonge bulgaarse broers (studenten rechten - geneeskunde) uit Schotland en 2 gepensioneerde Italianen (een radioloog en een chirurg) ook een 58-jarige Hongaar tegengekomen die de wereld rondtrekt en overal werkt, zo is hij in afrika bezig met 1 van de grootste bouwprojecten ooit. Hij heeft de Camino al reeds 3 maal gedaan en vertelde me dat deze eigenlijk bestaat uit 3 stukken:
Het 1e stuk van Roncevalles tot Bourgos: Legs, het begin van de tocht en de fysieke kracht die men kweekt en voelt in de uiteraard benen.
Het 2e deel van Bourgos tot Leon: Mind, het deel van de tocht waar je je hoofd kan leegmaken en mentaal tot rust kan komen.
Het 3e deel van Leon tot Santiago de Compostela: Heart, het deel waar je je hart kan verliezen aan de schoonheid van de reis.
Of het goed vertaald is, is nog maar een vraag want hij sprak maar enkele woorden Engels. Toch vind ik het zoals het hier staat wel een mooie interpretatie en anders geloven we maar dat het klopt.

Zo, deze avond eens vroeg naar bed zodat we het gesnurk van de onderburen voor zijn en we niet moeten dansen in bed, enkel zo ging immers het troebadoer-geluid de vorige nacht weg omdat de onderbuurvrouw/snurkster op haar zij moest gaan liggen en zo stopte met snurken!
Nog 430km tot Compostela, doel voor morgen: de eerste 4 veranderen naar een 3!

Welterusten en groetjes vanuit het pittoreske Frómista,
Dirck.

vrijdag 19 april - Burgos - Hontanas

Gisterenavond om 21u30 een emotioneel afscheid van May. Irma, een Praags meisje, ging haar het eerste deel van de busreis vergezellen.  May, ik hoop dat je intussen goed aangekomen bent (laat maar iets weten via de blog). Intussen zet ik je verzameling suikertjes en stopkes voort!

Vandaag weer 32km in de benen. Om 7u vertrokken, bij 0°C was het ijzig koud. Om te bevriezen, vooral de handen en het gezicht hebben afgezien. Vanaf een uur of 10 werd het beter, de zon kwam er door maar het bleef de hele dag koud door de oostenwind.

Vanuit Burgos volgden we de rivier Arlanzon, tot in Hornillos del Camino, waar we na 21km onze middagstop hielden, met een heerlijke bocadillo. ‘We’, dat zijn Klaus (Regensburg, Duitsland) en Chris (NY).  Ook een Italiaan uit Verona en een Canadese verpleegkundige (die vandaag haar dertigste verjaardag viert) vervoegden ons.

We wandelen de ganse dag in de Meseta, een hoogvlakte. Zeer windering, vandaar dat de horizon meer dan honderd windmolens telt… Overal zie je stenen omwallingen, aangelegd door de boeren die al eeuwenlang hun velden op orde houden. Door deze omwallingen en de aarden paadjes heeft dit deel van de Camino nog echte middeleeuwse allures.  Veel leeuweriken in de lucht, je ziet ze nauwelijks, maar de wind voert hun getsjilp de hele tocht mee!

Om 15u05 zijn we aangekomen in Hontanas, voor de eerste keer een verblijf in een privé-herberg. De kamers zijn per vier, iets ruimer en luchtiger dan we gewend zijn. Misschien ook meer rust, maar dat zal afhangen van de klokkentoren waar we recht onder liggen…

Na ruim tien dagen krijg ik orde op zaken en begin ik m’n rugzak te kennen.  Alles heeft z’n plaats, dat vergemakkelijkt de zaken: in de borstzak van m’n jas de brillendoos en zalfkes, linkerzak voor de portefeuille, rechts het boekje met de route. De broekzakken zijn er voor een zakdoek (lopende neus met al die wind!), de gsm en m’n dictafoon.

Voor het thuisfront: Kristien, gefeliciteerd met je 30^ste verjaardag & Briek, proficiat met je eerste tandje!

Dagje Burgos, May moet noodgedwongen afhaken.

May's linker ondervoet vertoonde een blaar van haar hiel tot haar middenvoet van meer dan 10 cm lang en 3 cm breed. De nodige verzorgingen uitgevoerd, maar stappen is er niet meer bij.
Ze kan enkel op haar tenen steunen en dient bij elke stap haar knie te plooien.
Om 8 uur wordt je uit de Albergue uitgezet , met veel moeite zijn we naar een algemeen busstation gestapt en hebben we bij de firma ALSA een terugreis voor May kunnen boeken met deze maatschappij.
Omdat ze boven de 65 j is kreeg ze korting en mag ze rechtstreeks naar Antwerpen voor € 109.
We hebben vanochtend een terrasje gedaan met een smakelijk ontbijt van boccadillo's , de kathedraal bezocht in de nabijheid van onze albergue , 's middags nog een kleinigheid gegeten en om 13 uur kon ik terug inboeken voor een nieuwe overnachting voor mezelf.
Met handen en voeten uitleg kreeg ik May nog naar binnen voor een douche en laatste verbandwissel.
Ons gezamelijk spiritueel afscheid gebeurd in de kathedraal om 19u30' , dan is er pelgrimsmis.
Om 21u15' breng ik haar naar het centraal busstation om dan zo snel mogelijk trachten te slapen.
May komt dan vrijdag tussen 17 en 18 uur in Antwerpen aan.
Vorige nacht lag ik samen met May in een compartiment van 4 personen , hier was een Spanjaard van ongeveer 50 jaar bij ( goed in het vlees  zouden we thuis zeggen ) die ongeveer tussen de 60 tot 90 decibels kon produceren. Ondertussen verdraag ik geen oorstopjes , dus is het een ganse nacht je lichaam laten rusten met tussenin de hoop dat je enkele hazentukjes lukt van een aantal minuutjes.
De rest van de camino zal met andere ontmoetingen van mensen worden.
Mijn hoop is dat May's voet de juiste verzorgingen en rust kunnen krijgen als ze terug thuis is .

Groetjes van een rustende May en een typende Dirck
Tot kijk.

Woensdag 17 april - San Juan de Ortega - Burgos - 27,5 km

Stapdag 9. Op het einde van deze dag zouden we 260 km moeten hebben afgelegd, een kwart van onze route dus!

Deze ochtend, 7.30. May komt mankend binnen gestapt. De blein aan haar voet doet veel pijn. We hebben deze verzorgd en zijn dan op stap gegaan. Afhankelijk van de ondergrond was het stappen meer of minder pijnlijk. Vandaag hebben we zowel vlakke asfaltwegen bewandeld, als camino's met grote keien, waarop het  lastig is om je voeten goed te plaatsen.

In een zeer mooi klein dorpje, Agés, hebben we op 't gemak ontbeten. Een dorp verderop, Atapuerca, was een ontmoeting met onze voorvaderen. In dit dorp zijn immers de oudste en eerste resten van de 'europese mens' gevonden, de Homo Antecessor.

Het is een wandeling vol geschiedenis geworden. We passeerden ook de menhir, die een getuige was van de slag tussen 2 broers: Garcia van Navarra en Fernando van Castilië y Leon. Garcia versloeg zijn broer en dit betekende een bloeiende periode voor Navarra.

            

1052 ... lang geleden!

Vervolgens staken we het Plateau van de Matagrande over (1078 m), om vervolgens zachtjes aan af te dalen langs een paar dorpjes. De laatste kilometers tot in Burgos waren echter zeer eentonig, in een recht stuk door een langgerekte industriezone. We waren dus heel blij om toe te komen en die voeten te laten rusten.

Burgos blijkt ooit in lang vervlogen tijden de hoofdstad van Spanje geweest te zijn, en bij uitbreiding van de Nederlanden. Deze werden immers van hieruit geregeerd. Wie kent er zijn geschiedenis nog?

Kathedraal van Burgos

Het is nu 18 uur geweest. Het was 28 ° Celsius, wanneer we in Burgos, op een boogscheut van de kathedraal, Bocaos zijn binnengestapt. Een fijn restaurantje, met nog fijner gezelschap: een zwitser, een italiaan en een jonge duitser, met wie we al vaker leuke momenten hebben gedeeld. Smakelijk ook ginder, en een goede nacht toegewenst.

Heerlijk terrasjesweer!

                                                               

Dinsdag 16 april - Belorado - San Juan de Ortega - 24 km

Omdat we vanochtend onze tijd namen en op 't gemakje zijn vertrokken - pas om 8.40 uur - ben ik mijn kluts misschien wat kwijtgeraakt ... Na een tijdje merkte ik dat ik mijn '2de paar benen' was vergeten in de herberg. Toen ik mijn stokken terug had opgepikt, was ik op achtervolgen aangewezen, en ik mocht doorstappen. May voelt Santiago naderen en zet de pas er flink in ;-)  En dat mocht wel, we hebben weer ferm mogen klimmen vandaag, zo hebben we bijvoorbeeld onze vleugels uitgeslagen op de "berg van de ganzen".

In de voormiddag passeerden we in de vallei vier pittoreske dorpjes op onze route en pauzeerden we even voor we aan de namiddagklim begonnen : 12 km aan een stuk stijgen ... het kruipt in je kuiten. Aangenaam dat de klim tussen den en loof gebeurde, verfrissend.

We zijn tijdig in San Juan de Ortega aangekomen, maar toch vullen we - gelukkig - de laatste slaapplekken in deze herberg in. Een prachtig klooster - monasterium - dat van San Juan de Ortega, in de Calle la Iglesia. Het klooster, het kerkje en de herberg vormen 1 groot L-vormig gebouw. De herberg is zeer bescheiden ingericht, zonder moderne uitrusting. San Juan is de heilige die er in de 12de eeuw voor heeft gezorgd dat deze nederzetting er is gekomen voor rondtrekkende pelgrims. Merci Juan, dankzij u kunnen we hier straks onze vermoeide benen te ruste leggen!

Monasterio de San Juan de Ortega

We zitten nu van dit zalige plekje op een bankje even na te genieten in afwachting van het avondmaal, waar we om 19 uur mogen aanschuiven. Daarna zullen we op tijd de nachtrust opzoeken, want morgen zullen we er weer tijdig de pas in zetten.

Daarnet hebben we nog de misviering hier in het kerkje bijgewoond. De pelgrims werden gezegend en een behouden vaart gewenst met het volgende lied, gezongen in het Spaans, maar voor u hier speciaal even vertaald naar het Frans ;-)  

Pendant que vous marchez votre vie, 

vous n'êtes jamais seul vous sur le chemin, 

Sainte Marie marché. 

Venez avec nous pour marcher, 

Sainte Marie, venez (2x)

Au nom de Jésu, 

qui est le chemin, la vérité et la vie, 

allez en paix et que San Juan de Ortega vous accompagne. 

Afsluitend hebben we ook hier nog een kaarsje gebrand bij de Tombe van San Juan de Ortega op onze behouden reis. 

Tombe van San Juan de Ortega

Misschien nog even deze kink in de kabel vermelden voor we gaan eten ... De pelgrims anno 2013 hebben bijna allemaal een GSM op zak, waardoor de stopcontacten in de herbergen druk gebezigd worden. Toen ik mijn lader terug wilde inpakken gisteren bleek iemand mijn lader verkeerdelijk mee te hebben genomen ... 

Morgen stappen we naar Burgos, een grote stad, ik zal mij daar dus een nieuwe kabel moeten zoeken! Tot later. 

Maandag 15 april - Azofra-Belorado

Vanmorgen om 7u00 vertrokken in Azofra, met een heuvelende klimdag van zo’n 30km voor de boeg. De herberg in onze voorziene stopplaats, Viloria de Rioja, bleek echter volzet. Hierdoor moesten we ruim 8km aan onze dag toevoegen en kwamen we rond 18u aan in Belorado. 

Om elf uur deze ochtend bezochten we de kathedraal van Santo Domingo de la Calzada, indrukwekkend met oosterse elementen, maar de herinnering die zal blijven is die van de kip en de haan die daar mooi vertoeven.

In de namiddag hebben we de provincie Rioja verlaten en wandelden we Burgos binnen, op het eerste zicht veel groen in alle mogelijke tinten. We hebben wel een heel eind over een eentonige grijze grindweg moeten wandelen langs de N120. In Granon kwamen we voor de tweede maal een landgenoot tegen, een dame uit het Ieperse. Op het eind hebben we een Russische jongedame (lerares Duits-Engels uit Moskou) moeten opmonteren, moe na een lange tocht werd ze hysterisch toen ze vernam dat ze ook de extra acht kilometer moest afleggen!

Enkele cijfers voor de natuurvrienden van Zoersel: 38km 694m gewandeld vandaag, dat zijn 51.592 stappen en 1022 verbruikte caloriën. We waren zo’n 11u onderweg, de staptijd zelf was 7u59min.

Morgen doen we het rustiger aan, zo’n 24 km van Belorado naar San Juan de Ortega. Stijgen en dalen, starten doen we op 770m en eindigen op 1162m.